Laat me weten wat je er van vindt dit kan via Contact  :)

Als ik in de spiegel kijk...

Als ik in de spiegel kijk, schrik ik van wat ik niet zie. Van foto's weet ik wat er zou moeten staan, maar iets heeft wat met mijn eigen beeld gedaan.

Mijn eigenwaarde is compleet weg en hoe hard ik er ook tegen vecht, het is de eetstoornis wie het in mijn hoofd zegt.

Maar ik blijf vechten naar een mooie weg, pak alle hulp aan en begin aan een lange zware reis, zodat ik niet hoef te compenseren na een bakje ijs. Niet elk pakje hoef te lezen en ik eindelijk wanneer ik in de spiegel kijk trots op mezelf zal wezen.

Nu heb je mij in je macht en weet ik dat ik het niet kan op eigen kracht. Dat ik zal moeten accepteren dat ik de wereld niet alleen aan kan en emoties tonen geen zwakte is. Maar er voor gaat zorgen dat ik de eetstoornis uit mijn hoofd wis.

Mijn lichaam is op, spugen, laxeren, vasten, eetbuien, sporten, de pijn elke dag. Ik heb haar verwaarloosd terwijl ik er wezen mag. Maar ik ga het gevecht nu aan, zodat ik straks kan zeggen: "Dag eetstoornis!" en sterker dan ooit op mijn eigen benen zal staan.

Lucky me,

-X- Nicole 

Volg je mij ook op social media?