Yes i can!
Vandaag wel 15 dagen geleden, bedacht ik mij dat mijn nieuwe doelstelling niet meer overgeven moest worden. Een doelstelling zonder plan, is geen doelstelling. Wetende dat tussen de 20 min en 2 uur het eten je maag alweer verlaat, maakte het belangrijk dat ik na mijn avond eten er voor zorgde dat ik iets om handen had, zodat dat er voor zorgde, dat de onrust en de drang om over te geven minder aanwezig zou zijn. Na die twee uur heeft het namelijk geen zin meer. (Een eetstoornis gaat best ver, ik weet namelijk precies hoe alles werkt en in mekaar steekt.) Overigens was ik de afgelopen maand van elke maaltijd en eetbui uitspugen, na alleen mijn avond eten uitspugen gegaan. Dus als dat al gelukt was? Waarom zou dit dan niet lukken. Ik besprak mijn doelstelling in de kliniek, bracht mijn omgeving op de hoogte, zodat zei mij konden ondersteunen wanneer ik het moeilijk had en plande activiteiten na het avond eten, zoals wandelen, spelen op straat met de kindjes of praten met mijn familie en vrienden.
''Wetende dat tussen de 20 min en 2 uur het eten je maag alweer verlaat, maakte het belangrijk dat ik na mijn avond eten er voor zorgde dat ik iets om handen had. ''
De eerste week was zwaar! Ik ben perfectionistisch en wilde natuurlijk van de één op andere dag er mee stoppen! Wel heb ik geleerd dat ik blij moet zijn met de keren die wel gelukt zijn! En mij niet moet focussen op wanneer het niet gelukt is. Dit hield ik dan steeds ook weer in mijn achterhoofd. De eerste 3 dagen gingen goed! Trots op mezelf dat ik al drie dagen niet overgegeven had. Tot dat ik me opgeblazen en moe voelde, daardoor in mezelf gekeerd raakte. Er gingen allerlei emoties door mij heen wie ik niet onder controle had. En dat resulteerde weer in het overgeven. Ergens wist ik dat ik het niet meer wilde, maar hoe moest ik het omdraaien?
''Wel heb ik geleerd dat ik blij moet zijn met de keren die wel gelukt zijn! En mij niet moet focussen op wanneer het niet gelukt is. ''
Die week is het nog 1 dag wel goed gegaan. 4 van de 7 dagen waren gelukt! Ik wilde blij zijn met wat wel gelukt was, 4 dagen! Jeetje 4 dagen was al best veel. De afgelopen weken heb ik veel boeken gelezen, om op verschillende manieren tot mezelf te komen, rust te kunnen vinden en onrust door middel van oefeningen af te laten nemen, veel gewandeld, gemediteerd, aan mindfulness gedaan en gepraat met de mensen om mij heen. Ik ben bevoorrecht dat mijn ouders een chalet hebben in een hele mooie omgeving. De foto hiernaast was 1 van mijn favoriete plekjes waar ik veel tijd heb doorgebracht. Voorheen wandelde ik en zag ik al het moois niet, nu kan ik stil gaan staan en bewust met aandacht kijken hoe mooi het wel niet is, zonder onrust en het gevoel hebben van niets doen!
''Ik ben bevoorrecht dat mijn ouders een chalet hebben in een hele mooie omgeving. ''
Wil je wat voor me doen?? Klik op de foto en bekijk het filmpje Everybody Dies, But Not Everybody Lives.
Dit heeft mij veel gebracht! Ik heb mijn doelen weer zo goed als helder gekregen, ik weet welke weg ik wil bewandelen. Ik wilde niet meer weg lopen en de makkelijkste weg nemen. Dingen niet doen omdat ik bang ben dat ik het niet kan. Maar het gewoon aangaan, door het te doen. En dat resulteerde in een te gekke week! Het is namelijk 8 dagen geleden dat ik voor het laatst overgegeven heb! En ik ben trots! Mega trots! 8 dagen! Ik kon het me niet eens indenken een leven zonder, en ergens maakt het me soms ook bang omdat ik weet dat er een moment gaat komen waardoor ik weer terug val, maar je komt er door vallen en op te staan. Stil te staan bij de dingen wie er echt toe doen, te luisteren naar wat je hart in geeft, zonder angst. Dat is de weg waar ik heel hard voor wil werken! Ik ben er nog lange niet, maar dit gevoel neemt niemand mij meer af.