Jezelf verliezen... 

26-03-2018

Soms komen er van die momenten dat ik mezelf weer helemaal verlies, dat ik terug ga naar af. Mijn gedragingen langzaam weer veranderen. Hoe hard ik er ook tegen vecht, het gebeurt me gewoon. Soms zonder dat ik het door heb, soms laat ik het gewoon gebeuren. Meestal komt het door iets wat ik mee maak, iets wat me raakt. Ik zou best eens heel hard willen huilen, maar er komen geen tranen. 

2 stappen vooruit, 1 stap achteruit.

Al voelt het soms als 3 stappen achteruit.

De afgelopen tijd is het weer helemaal mis, het lijkt wel of ik terug ben bij af. Mijn cirkel beïnvloed mijn gedragingen, maar het doorbreken lukt niet. De eetbuien zijn weer aanwezig, tot gevolg dat ik weer veel boven de toilet hang. Ik maak foto's van hoe ik er dan uit zie, zodat het me bewust maakt wat het met me doet. In de hoop dat ik het niet meer doe. Rode ogen, opgezwollen gezicht, gesprongen aderen. Laat staan wat het inwendig met mijn lichaam doet. Maar niets houdt me tegen. Als ik naar de foto's kijk maakt het me leeg, heb ik er geen gevoel bij, het moet eruit! Wat de gevolgen daar dan ook van zijn. Elk pakje in de supermarkt bestudeer ik, bij elk product maak ik een overweging of het nog binnen mijn schema past. Langzaam bevind ik me weer vaker in de sportschool i.p.v. dat ik een fijne wandeling maak. Of loop ik door de Kruidvat en besef ik mij wanneer ik na 10 min voor het schap met laxeermiddelen sta, dat ik langzaam weer af glij, ik wil niet terug naar af. Ik heb al zoveel stappen gemaakt. Maar het gebeurt gewoon. 2 stappen vooruit, 1 achteruit. 

© 2018 Eetstoornis blog. Gemaakt door Nicole Roes
Mogelijk gemaakt door Webnode
Maak een gratis website. Deze website werd gemaakt met Webnode. Maak jouw eigen website vandaag nog gratis! Begin