Het is al weer even geleden dat ik er voor gekozen heb om een ander leven te gaan leiden. Op dat moment had ik geen idee hoe? Het enige wat ik wist is dat ik het niet alleen meer kon. Hierdoor wist ik dat ik hulp moest gaan zoeken en de vervolg stappen waren dan ook om naar de huisarts te gaan, mijn omgeving op de hoogte stellen en me aan te melden bij de kliniek. Nu is het inmiddels 5 maanden geleden dat ik de stap heb genomen om me aan te melden bij de kliniek. Je wilt maar  1 ding wanneer je je aangemeld hebt, en dat is beginnen, je hebt hier namelijk heel veel moed voor nodig en het kost je eerst veel energie om uiteindelijk de stap te maken. 

Van de aardbodem verdwenen.

Het raakte me waardoor ik in mezelf gekeerd raakte, geen behoefte meer had aan de dingen om mij heen. Hoe fijn ik het vind om van me af te schrijven, zelfs daar kon ik geen energie meer uithalen. Nu ben ik inmiddels 1,5 week bezig in de kliniek. Het pre traject is gestart. De eerste dag was heel erg zwaar, niet zozeer de therapie, maar ik maakte me zo zenuwachtig omdat ik geen idee had wat me te wachten stond. Zou ik de zwaarste zijn? Wat als ik de mensen helemaal niet aardig vind? ik ga naar een groep met 8 andere mensen met een eetstoornis. Iedereen herkend zich wel in de ander, waardoor er veel begrip is. Ik was niet de enige 'nieuwe', de gedachtes die bij mij de afgelopen weken hadden gespeeld, speelden ook in hun gedachten. Dit was fijn om te horen, ik was er door opgelucht. Daar kwam dan het moment, ik moest op de weegschaal. Niet iets wat ik met liefde doe, elke twee weken word je gewogen om te kijken of je bent afgevallen, aan bent gekomen of gelijk gebleven bent, van uit daar wordt gekeken of je eet lijst verhoogd moet worden. Waardoor het komt dat je bent afgevallen of juist bent aangekomen. En wat het met je gevoel doet. Ik was aan de beurt. Nicole de laatste keer dat ik je zag ging het eigenlijk erg goed met je eten, hoe is het nu? wat is er gebeurt. Ik weet van mezelf dat wanneer er situaties zijn in mijn leven wie mij pijn en verdriet geven, ik dit niet uit door verdriet te hebben, maar dit gelijk weer projecteer op mijn lichaam. Dit is dit keer ook zo gebeurt. Ik was weer terug bij af. Op dinsdag hebben we het weegmoment en dan het blok wat over voeding gaat. Het was dus niet het moment om diep in te gaan op waardoor het gekomen was. Maar wel hoe zou je het weer op kunnen pakken. Dit hebben we dan ook samen weer besproken. We beginnen weer opnieuw. Eerst weer eten, en daarna komt het overgeven minderen etc. Stapje voor stapje..... maar elke stap is er weer 1!