Ik was vergeten dat we bij de diëtiste afgesproken hadden alles stap voor stap te doen. Ik kwam erachter dat alle ballen hoog houden niet te doen is! Ik ben perfectionistisch, wil graag alles tegelijk en dan ook nog eens dat het meteen goed gaat. Iets wat natuurlijk helemaal niet kan! Ik besloot bezig te gaan met mijn prioriteitenlijstje: Minder...
Een hele aardige mevrouw, ik voel me er wel veilig bij, ze werkt niet volgens protocollen maar kijkt naar je als persoon, en wat dan de beste manier is, iets wat voor mijn gevoel het beste werkt. Hierdoor voelde ik mij geen nummertje, en krijg ik juist het gevoel dat er naar me geluisterd wordt. Iets wat voor mij...
Geloof mij, ik heb maar 1 doel! En dat is beter worden, de weg bewandelen naar een vitaal leven, zodat mijn lichaam en geest weer in balans zijn. Dat ik weer kan genieten van eten, zonder dat ik er over na hoef te denken, laat staan ik er 24/7 mee bezig ben. Waar ik bang voor was werd waarheid...
Door mijn eetstoornis bestaat er ''verboden voedsel'', iets wat ik mezelf ooit opgedragen heb, waarvan ik bedacht heb dat het niet gezond is voor mijn lichaam. Hierdoor heb ik mezelf best beperkt in wat ik wel en niet mag eten. Ik kan beter vertellen wat ik wel mag eten van mezelf, want die lijst is korter dan de lijst...
Zweet handen, wankel op de benen, bang voor wat er komen ging. Controle verliezen en er zelf geen invloed meer op hebben. Mijn moment was gekomen. Ik had een gesprek met twee psychologen. Het gesprek was emotioneel doordat ik openingen moest maken naar situaties die er in mijn leven zijn gebeurd, maar ergens voelde het ook wel weer goed.
Ik was zo geobsedeerd van dat nummertje op de weegschaal. Het beïnvloede mijn leven zo erg, maar er afscheid van nemen kon ik ook niet. In de begin jaren stond ik er minimaal wel 3 keer per dag op, in de hoop dat hij aan zou geven wat ik wilde dat hij aangaf, maar natuurlijk kon er tussen die paar uur er echt geen kilo af zijn, integendeel....
Zoals beloofd zou ik hier nog even op terug komen. Toen de huisarts tegen mij zei dat ik terecht kon bij een kliniek, kon ik alleen maar denken ik ben toch niet gek? Dit zegt helemaal niks over de mensen die naar een kliniek gaan maar meer over mezelf! Ik raakte in paniek, dacht is er dan echt iets mis...
Ik had bijna niet geslapen van de zenuwen. De dag ervoor was ik doorgekomen door de ene eetbui na de andere te doorstaan. Vandaag was dan echt de dag. Mijn zus ging met mij mee en dat gaf me een goed gevoel dat ik het niet alleen hoefde te doen. Wachten in de wachtkamer was slopend, klamme handen en het...
Het begin naar een vitaal leven.
Ik heb niet heel mijn leven een eetstoornis gehad. Maar ik denk dat het bij mij al wel vroeg begonnen is. Als ik er over nadenk, denk ik dat ik van Binge-eating disorder (bed) over ben gegaan naar Boulimia...